आयुष्यातील प्रत्येक क्षण, प्रत्येक प्रसंग हा आपल्या तळहातावर असलेल्या
एका पक्ष्याच्या छोट्या पिसासारखा असतो. वेळेची छोटी जरी झुळूक आली तरी
लगेच उडणारा... आपण त्याला पकडण्याचा प्रयत्न करायचा... ते वाऱ्यावर
हिंदोळे घेत आनंदात झुलणार.. आपण त्याकडे बघायचं, तोही क्षण अनुभवायचाच.
काही वेळानी ते थोडं उंच उडेल... थोडं अजून उंच.. थोडं अजून.. मग कितीही
उद्या मारल्या तरी हातात येणार नाही. उड्या मारण्याची व्यर्थ खटपट. तरी
त्यातही आनंद. सोबतच दुःख.... ते सुंदर, मऊ, नाजूक पिसं दूर गेल्याच. तसाच
त्याचा विसावा कुठे असेल याचा पण थांगपत्ता नसल्याच. तेही किती मूर्ख, कदाचित क्षितीजच विसावा देईल अश्या अशक्य आशेत मनसोक्त बुडून हुंदडणार...
No comments:
Post a Comment