वाटते;
जगाच्या या वाटेवर, नित्य असावे असे
माधवाच्या मुकुटावर, पिस असावे जसे.
वाटते;
आक्रोश या जगताचा, सामावून घ्यावा मनात
गंध त्या कारुण्याचा, विरून जावा क्षणात
वाटते;
सागराएवढा संयम वाटून, वाऱ्यामध्ये प्रेम भरून
काम,क्रोध,मत्सर मारून, टाकावे दुःख सारून.
वाटते;
विश्वासघाताचा,द्वेषाचा, अंश नुरावा काही
प्रेमाशिवाय न कोणाचा, स्पर्श अंतरी राही.
वाटते;
प्रार्थावे त्या ईश्वरास, हेच मागण्यासाठी
घालवू दे हे जीवन, फक्त मानव सेवेसाठी.
- वियुष साकरकार
bhari! Hi kavita jasta aawadli mala! Sopya shabdat yogya te sangitla aahe!
ReplyDeleteKhup chhan lihilayes!!
ReplyDelete- Dhananjay